[Review] Geschreven door Paul S op 2003-12-08 15:20:17

The Mansion of Horror

Een van de launch games van de GameCube en ontstaan uit een tech demo. Een interessante historie dus. Maar hoe houdt de game zich staande? Je leest het in deze review. In het kader van de inhaal week reviewen we oude games die het of nooit gered hebben om gereviewed te worden of die te laat binnen kwamen om nog te reviewen. Een van de games die nooit met een review op GameQube.nl is verschenen is Luigi’s Mansion. Op zich vreemd, aangezien dit een van de launchtitels van de GameCube was. Ik moet zelf bekennen de game ook niet direct bij de launch te hebben gekocht, maar een tijd later. Na Pikmin was er namelijk een groot tijdsgat waarin weinig goede games werden uitgebracht. Luigi’s Mansion moest mijn game honger stillen… Verhaaltje Mario heeft een groot landhuis gewonnen in een loterij. Niet dat hij ooit heeft meegedaan, maar dat vergeet je natuurlijk op het moment dat je zo’n landhuis gratis krijgt. Hij zegt Peach gedag en ook zijn broer Luigi en verruild het paleis voor het landhuis (goede zet Mario…). Luigi mist zijn broer alleen al na 5 minuten en gaat hem achterna. Via een kaart vindt hij het huis op een eenzame heuvel. Er brandt nergens licht en Luigi schijt zeven kleuren stront, maar de moed die schuilt in de familie van Mario en Luigi (hoe heten ze met hun achternaam?) laat Luigi toch de deur openen. Binnen gekomen in de hal ziet hij een deur met een vreemde soort stekelplant ervoor. Als hij hem aanraakt krijgt hij een flinke schok en na een weloverwogen besluit gaat hij toch maar een andere deur in. Trillend op zijn benen stapt hij de kamer in en nog geen adem later… WHAAAAAAAAAA!!! Een spook laat hem schrikken, maar gelukkig is daar de dappere held om hem te redden. Hmm, nou ja, echt als een held ziet hij er niet uit, maar Professor Gatt heeft wel een extreem coole stofzuiger die de geesten opzuigt! Luigi (schijtluis dat hij is) sluit meteen vriendschap met die toch iets wat vreemd ogende Gatt en zo begint er weer een avontuur binnen de familie van Mario. [img]http://www.nintendo.com/mediaFiles/m-luigismansion_gcn_ss15-jpg.jpg width=460[/img] Gameplay Zoals je wel kan raden of hebt meegemaakt. Luigi leent de stofzuiger van Gatt en gaat op pad. In het huis moet je zoveel mogelijk geesten opzuigen en geld verzamelen, zodat je steeds verder kunt in de game. Vooral het opzuigen van allerlei voorwerpen en geesten is een feest. Je gebruikt R om dingen op te zuigen en sommige voorwerpen kun je er met R weer uitschieten (later krijg je namelijk de mogelijkheid om vuurballen en ijs te schieten). Met B gaat je zaklamp uit, die je weer kunt aan laten springen door B los te laten en hiermee spoken de stuipen op het “lijf” te jagen. Dat geeft jou uiteraard de kans om ze voor eeuwig weg te stoppen in je stofzuiger (al komen sommige daar later toch uit, want bepaalde spoken die je vangt verschijnen in portretten aan de muur in de kelder van het huis). Je moet soms ook erg doordachte acties maken om een bepaalde kamer spook vrij te maken. Bijvoorbeeld door ballen op te zuigen en uit te spugen tegen een spook. Als een kamer spook vrij is, dan gaat het licht aan en hoef je in die kamer niets meer te vrezen. Tot op een bepaald moment natuurlijk. Als je namelijk de Boo’s vrijlaat, kun je die door het hele huid gaan vangen. Best leuk, maar soms een beetje irritant dat ze van kamer naar kamer kunnen zweven… De game eindigt met een toch wel leuke boss-battle en na het uitspelen van de game kun je superieure stofzuiger moves nog eens beproeven in een tweede landhuis. Al lijkt die verdacht veel op het eerste, het is toch wel degelijk verschillend en iets moeilijker. Als je daarna nog steeds niet uitgezogen bent, heb je ook nog de mogelijkheid om je geld niveau op te krikken. Zat te doen dus. Het is alleen wel jammer dat het eigenlijke verhaal/spel maar een uur of 10 duurt. Het zijn wel 10 leuke uurtjes, maar toch… [img]http://www.nintendo.com/mediaFiles/m-luigismansion_gcn_ss5-jpg.jpg width=460[/img] Gameplay Graphics & sound De graphics in de game zijn ongelofelijk mooi. Voor die tijd waren ze mooi en nu nog steeds. Waarschijnlijk bevat de game de mooiste en beste licht effecten ooit, om maar niet te spreken over de transparency effecten, echt geweldig gedaan. De karakter modellen zijn perfect rond en ook het landhuis heeft een mooie schots en scheve look waar Anton Pieck jaloers op is. Het geluid van de game is ook erg leuk. Er is namelijk niet zoveel te horen op het gebied van instrumenten, maar de muziek die er is wordt door Luigi mee geneuried en af en toe roept hij ook om Mario (want die is hij steeds aan het zoeken). Je hoort ook echt de emotie in zijn stem als hij hem roept, goed gedaan! Wat we niet mogen vergeten te vertellen is dat de omgeving verschrikkelijk interactief is en dat je echt overal de uitwerking van je stofzuiger ziet. Gordijnen trekken naar je stofzuiger toe, stof wolkjes komen uit vloerkleden, voorwerpen werpen schaduwen van je zaklamp op de muur en geld kets overal tegen aan als het uit vazen wordt geslingerd, allemaal erg indrukwekkend. Conclusie Als een van de eerste games voor de GameCube liet deze game echt zien waar de GC tot in staat was. Prachtige visuals en origineel geluid maakte deze game zonder meer een topgame, al had hij niet de speelduur van Mario 64. Na 10 uur heb je er eigenlijk ook genoeg van het avontuur en je zult het alleen na een half jaar weer eens uit de kast halen om het 2de huis te proberen. Desalniettemin is hij zijn tegenwoordige Player’s Choice prijsje wel waard.

N1 Score: 7.8

+

-

Gekoppelde games

Luigis Mansion (Nintendo GameCube)