[Review] Geschreven door Erik op 2021-04-17 10:45:00

Poison Control

De trailers van Poison Control zagen er interessant uit. Men neme een toefje Splatoon, een snufje schieten én een druppeltje mysteries oplossen, en gooit hier een super Japans sausje overheen. Helaas bleek tijdens mijn speelsessies al snel dat dit geen échte sleutel tot succes is. Wat is Poison Control eigenlijk? Nou, dit bijzondere spelletje speelt zich helemaal af in de hel. En dan niet de demonische hel zoals in de DOOM-spellen, maar een soort wereld gecreëerd door duistere gedachten. Een beetje zoals met de Palaces in Persona 5. Jij als hoofdrolspeler gaat een stokje steken voor deze duistere gedachten, en ervoor zorgen dat de hoofdrolspeler weer op het rechte pad komt. Of soms zelfs vrede vindt in het hiernamaals, want niet iedereen die je probeert te redden, heeft het er levend van afgebracht.

Door je gesprekjes met Poisonette te voeren, ontgrendel je nieuwe vaardigheden.

Vlak Nu is dit een super interessant concept, maar de uitwerking is helaas een beetje vlak. Waar je in Persona 5 diep ingaat op de achtergronden van de personages, heb je dat in Poison Control niet. Elke ‘hell’ is een level van een minuut of tien, dus je komt in er in sneltreinvaart achter waarom de jongedames (het zijn allemaal vrouwen) van die verkeerde gedachtes hebben. Nu is het ergens wel te begrijpen dat NIS America het daarom wat oppervlakkig houdt (je hebt immers geen ruimte voor uitgebreide achtergrondverhalen), maar ik word niet warm of koud van iemand die maar alle bomen uit de wereld wil ruimen omdat ze zoveel hooikoorts heeft. Ook het overkoepelende achtergrondverhaal weet dit helaas niet goed te maken: het mist tempo en is iets te puberaal. Jij speelt als Poisonette en haar Soul Mate (laatstgenoemde ben jij). Eerstgenoemde is haar geheugen kwijt en laatstgenoemde heeft geen idee waarom die nu in de hel is beland. Vooral jouw personage is leuk uitgewerkt: je leest zijn gedachten én ervaart vanuit hem wat er nu gebeurt. Al ware het een boek. Etrian Odyssey Untold 2 wist dit ook heel leuk te doen. Helaas ligt de focus vooral op het puberale geblaat van de personages eromheen; het plot wordt hierdoor nét niet boeiend genoeg.

Af en toe kun je ook een superaanval uitvoeren. Vooral handig als er veel vijanden om je heen staan.

Smurrie Toch weet de gameplay dit gelukkig nog wel een beetje goed te maken. Feitelijk is Poison Control een soort shooter. In elke hell zitten vervaarlijke vijanden, die jij met je stoere geweer een kopje kleiner kunt maken. Of je kunt ervoor kiezen om alle giftige smurrie die rond het level ligt op te ruimen. Doe je dit op het stukje waar precies een vijand staat, dan doe je ook een hoop schade. Dit is wel handig want vooral in het begin is het aantal kogels dat je hebt schaars. Laatstgenoemde element staat ook centraal in veel van de gameplayscenario’s: in sommige levels is het bijvoorbeeld de bedoeling om zeg 85% van alle smurrie weg te halen om het doel te bereiken. In elk level heb je dus een soort balans tussen schieten en smurrie weghalen. Leuk is dat je er gaandeweg achter komt dat slim gif weghalen nóg wat extra voordelen met zich meebrengt. Zo krijg je er centjes voor, ontgrendel je soms schatkisten én herstel je er levenspunten mee. Super handig! Voordat je het einde bereikt, is het daarnaast aan te raden om op zoek te gaan naar de drie Poison Gems: dit is de enige manier om nieuwe wapens of uitrusting te ontgrendelen. Het is niet essentieel om dit te doen, gelukkig, dus mis je een paar levels – dan is dit niet het einde van de wereld. Plezier Hoewel deze gameplaystructuur in het begin wat gek was, wende het wel. Algauw begon ik er zelfs wat plezier in te krijgen: de game gooit soms best leuke missiedoelen voor je kiezen (maak 25 bomen in het level kapot, vind de juiste vijand) en het speelt best lekker weg. Jammer is alleen dat de moeilijkheidscurve te wensen over laat: de meeste levels zijn goed te doen, maar zo nu en dan komt er ineens een verschrikkelijk lastig level tevoorschijn. Dit probleem wordt verergerd doordat er géén herstart-missie mogelijkheid is. Ga je dood, dan moet je de missie weer selecteren vanuit de wereldkaart. Dit betekent dat je weer naar cutscenes moet kijken én naar twee vrij lange laadschermen. Conclusie Poison Control is als een lekkere snack. Best aardig in te nemen, maar uiteindelijk ontbreekt toch die échte voldoening. De Splatoon-achtige gameplay is origineel, maar mist uiteindelijk inhoud. Hetzelfde geldt voor het verhaal: een intrigerend concept, maar uiteindelijk weet het de oppervlakkigheid niet te ontstijgen (iets dat vooral komt door het puberale sausje). Aan de andere kant: misschien neem ik de game zelf ook wel ietsjes te serieus. Als je zin hebt in oppervlakkig vermaak – dan is Poison Control nog best aardig. Maar dan zou ik wel wachten tot ‘ie is afgeprijsd.

N1 Score: 6.5

+ ["Origineel concept","Schieten en smurrie weghalen werkt best leuk"]

- ["Oppervlakkig verhaal","Moeilijkheidscurve soms veel te stijl","Mogelijkheid om missie te herstarten ontbreekt"]

Gekoppelde games

Poison Control (Nintendo Switch)