[Review] Geschreven door Jorg op 2003-05-03 16:31:29

Retroreview: Legend of Zelda

[img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda1.gif" height="220" width="400"[/img] Stop even waar je mee bezig was, en denk even mee... Van alle spellen die we goed vinden op dit moment, is driekwart begonnen op oudere consoles zoals het Nintendo Entertainment System of het Sega Mastersystem. Wie kent Mario, Castlevania, Final Fantasy, of Metroid niet? Ook The Legend of Zelda begon op een oude console: Zelda no Densetsu zag het licht in 1986 in Japan op het Famicom Disk System, en kreeg werd in 1987 vertaald en naar het vrije westen verscheept als The Legend of Zelda. [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda4.jpg"[/img] [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda5.jpg"[/img] Het spel gaat over het epische verhaal van Gannon, de Prince of Darkness, die tijdens zijn strooptochten de Triforce of Power vond, en merkte hoe sterk hij ervan werd. Maar, zoals de naam al aangeeft, bestaat de Triforce uit 3 stukken, en in zijn hebzucht wil Ganon ook de andere stukken van de Triforce zien te bemachtigen: Wisdom en Courage. Met de Triforce compleet kan hij regeren over het koninkrijk dat Hyrule wordt genoemd. Echter, de Prinses van Hyrule voelt er niks voor om haar land zomaar af te geven aan de kwade Gannon, en breekt haar gedeelte van de Triforce, de Triforce of Wisdom in 8 kleine stukjes, en stuurt haar dienster Impa op pad om iemand te vinden die de Triforce of Courage in zich draagt. Gannon vindt dat helemaal niet grappig en sluit Prinses Zelda op, en hij gaat achter Impa aan. Maar voor hij haar te pakken heeft, vind Impa een kleine jongen in een groen pakje die dapper genoeg is om op zoek te gaan naar de 8 stukken van de Triforce of Wisdom, en Gannon te verslaan. Deze jongen heet Link, en zo begint The Legend of Zelda. [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda3.gif"[/img] [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda6.jpg"[/img] Verloren en alleen vind je Link terug in een mooi groen stukje van Hyrule. Hij krijgt een zwaard van een oude man in een grot, en 'off you go', stukjes Triforce zoeken. In tegenstelling tot de Zelda games van tegenwoordig, krijgt Link niet veel tips en hints waar hij heen zou kunnen, of wat hij zoekt: de grootste hint die hij krijgt is niet veel langer dan een woord of 15. Niks hulp van oude dametjes, uilen of telefooncellen: Link is alleen, en er is niemand om hem te helpen de Triforce te vinden en Hyrule te redden. Met behulp van je zwaardje en je schild dwaal je rond over het uitgestrekte land van Hyrule, dat ondertussen vergeven is van de slechterikken, en ga je op zoek naar de kerkers waar de Triforces verborgen liggen. Natuurlijk verzamel je onderweg meer leven en nieuwe items die het held-zijn zo aangenaam maken. Niet dat je missie er dan makkelijker op wordt, want naarmate je meer stukjes Triforce verzameld, worden de monsters sneller, gemener, en moeilijker om dood te maken, met als uiteindelijke doel om de Zilver Arrow te halen, en Gannon te verslaan. [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda8.jpg"[/img] Er zijn inmiddels meer dan 6.5 miljoen kopietjes van het The Legend of Zelda in omloop. Dat is heel veel voor een spel. Maar waarom was iedereen er dan zo lyrisch over? Ten eerste was het het eerste spelletje dat een diep en uitgebreid verhaal met RPG elementen wist te combineren met aktie en adventure. Bovendien was Zelda het eerste spel dat gebruik maakte van de save functie. Voor Zelda was het niet mogelijk, op geen enkele console, om je voortgang op te slaan op de cartridge. Gameplay Link loopt rond over een soort landkaart, je kijkt hem zo'n ¾ van boven. De besturing is simpel: met de D-pad beweeg je je over de landkaart, de A-knop is je zwaardje, en je B-knop kun je allerlei items aan toekennen. Je beweegt voort in 'schermen'. Iedere keer als je het scherm uitloopt, loop je over een nieuw stukje kaart, en het beeld beweegt dan horizontaal of verticaal met je mee. In ieder scherm vind je bomen, struiken, zand, water en wat niet. Daar tussendoor lopen monsters van velerlij slag, die je bestoken met zwaarden, stenen, pijlen en vuurballen. In de bovenwereld alleen zijn al 100 schermen te bewandelen, en dan zijn er dus nog alle kerkers! En mocht je dan bij toeval die kerker ontdekken die je nodig had, door een boom te verbranden met een kaars, dan gaat er weer een nieuwe wereld voor je open met puzzels, sleutels, wapens en nog meer vijanden. Zelda spelen is een hele belevenis, zelfs al is het een oud spel. Wat ik eigenlijk al een tijdje probeer te vertellen: de gameplay is briljant. 9.5 [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda9.jpg"[/img] [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zeldad.gif"[/img] Graphics De graphics zijn voor een nintendo game uit 1986 erg goed, vooral de kerkers zijn rijk aan detaillering. Voor een NES game in het algemeen, is het goed, maar niet uitmuntend, kijk bijvoorbeeld naar Super Mario 3 of Punch Out!! De sfeer zit er wel weer erg goed in, met donkere standbeelden en akelige lichtjes in kerkers, en daarmee verdienen de graphics een 8 Sound Welke gamer kent het legendarische Zeldamuziekje nou niet? Catchy melodietjes, en in iedere kerker een andere. leuke sound effects, en dat op midi kwaliteit. Wie dat voor elkaar krijgt, krijgt van mij een 9.5 Replay Value Als je The Legend of Zelda voor de eerste keer uitspeelt, ben je trots op jezelf. Vervolgens kom je erachter dat er nóg een complete versie verborgen zat achter het eerste spel: meer vijandjes, alle items en kerkers op een andere locatie: je kunt helemaal opnieuw beginnen met versie 2! Replay waarde krijgt van mij een hoog punt, zeker voor een adventure: 8.5 [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda2.jpg"[/img] Eindcijfer Met zulke geweldige gameplay alleen al heb je een goed spel. In combinatie met de aardige graphics en de geweldige muziek het je al een heel goed spel. En als je dan aan het einde de hele zwik nog eens kunt spelen, maar dan anders, dan heb je een fantastisch spel. 9.5 voor Legend of Zelda. [img]"http://217.19.23.82/~arnold/zelda7.gif"[/img] Een PS'je. Ik kan het niet laten om even verder te kijken naar alle volgende delen. Dit spel dat technisch gezien al uit 1984 stamt, vormt de basis voor een gameserie zoals er maar heel erg weinig zijn. Alle elementen uit deze oude game zie je terug in de nieuwe games, tot en met The Wind Waker aan toe. Van de landschappen tot en met de characters zijn er overal herkenningspunten, en zeker de jongere gamers zouden het eens moeten uitchecken, gewoon om te kijken waar het allemaal begon.